Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Skradzione dni" to powrót do Rogożowa. Jednak, jeżeli tak jak ja, nie czytaliście "Skradzionego lata" to bez obaw możecie sięgnąć po najnowszą powieść autorki.
Początkowo czułam się jakby ktoś rzucił mnie na głęboką wodę. Nie mogłam odnaleźć się w tej małej, ale jakże bardzo urokliwej wsi. Dopiero z czasem, gdy poznawałam kolejne osoby oraz ich historie, poczułam się jak u siebie.
Niewiedza, która bardzo przeszkadzała mi na początku, ustąpiła miejsca ciekawości - niepozwalającej mi odłożyć książki na dłuższą chwilę.

"Skradzione dni" to powieść nie tylko o niebieskim domu oraz urokliwej okolicy czy życiu codziennym mieszkańców Rogożowa. To przede wszystkim piękna i wzruszająca historia osób, którym w pewnym momencie odebrano szczęście. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością, a autorka uświadamia czytelnikowi, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Każde spotkanie, poznanie drugiej osoby czy dramatyczne wydarzenie ma pewien sens.
Najbardziej urzekła mnie opowieść Erizy oraz wspomnienia jej matki Bronki. Ile młoda kobieta musiała wycierpieć, by stworzyć swojemu dziecku piękne i kolorowe życie.
Nostalgiczna, słodko-gorzka i skłaniająca do refleksji- tak mogłabym w skrócie opisać książkę. Pani Grażyna stworzyła świat, w którym czytelnik czuje się jak w domu. Miejsce pełne uczuć i ciepła, a także tajemnicy czy cierpienia.

W najbliższym czasie sięgnę po "Skradzione lato", ponieważ szalenie jestem ciekawa historii Weroniki oraz Rajki, dziewczynek których w okropny sposób rozdzielono.

Jeżeli lubicie powieści, które chwilami bawią na przemian wzruszając czytelnika, a do tego skłaniają do głębszej refleksji- polecam zapoznać się z twórczością autorki.

"Skradzione dni" to powrót do Rogożowa. Jednak, jeżeli tak jak ja, nie czytaliście "Skradzionego lata" to bez obaw możecie sięgnąć po najnowszą powieść autorki.
Początkowo czułam się jakby ktoś rzucił mnie na głęboką wodę. Nie mogłam odnaleźć się w tej małej, ale jakże ...

Rozwiń

Zwiń

"Islandia. Tam gdzie elfy mówią dobranoc" nie jest typowym przewodnikiem po największych atrakcjach wyspy. Książka stanowi ogrom informacji i ciekawostek, które autorka poznawała latami- mieszkając, zwiedzając oraz rozmawiając z mieszkańcami wyspy. To powieść, która ma przybliżyć czytelnikowi Islandię, jednak nie zawiera ona jedynie suchych faktów, lecz zahacza o starodawne wierzenia i... elfy, trolle czy magię!

Sięgając po książkę Pauliny Tondos czułam się jak na wycieczce po Islandii z naprawdę rewelacyjnym przewodnikiem, który przekazuje informacje z pasją, bez zbędnego zanudzania. Całej treści towarzyszą niesamowite zdjęcia, które jeszcze bardziej przybliżają i zachęcają do odwiedzenia wyspy.

Jeżeli planujecie wyruszyć w daleką podróż na Islandię albo interesujecie się ciekawostkami na jej temat- polecam z całego serca sięgnąć po ten tytuł. Czytając "Islandię. Tam gdzie elfy mówią dobranoc" na pewno się nie zawiedziecie.

"Islandia. Tam gdzie elfy mówią dobranoc" nie jest typowym przewodnikiem po największych atrakcjach wyspy. Książka stanowi ogrom informacji i ciekawostek, które autorka poznawała latami- mieszkając, zwiedzając oraz rozmawiając z mieszkańcami wyspy. To powieść, która ma przybliżyć czytelnik...

Rozwiń

Zwiń

"Spotkasz mnie nad jeziorem" to moje kolejne spotkanie z twórczością Carley Fortune. Poprzednia książka "Każde kolejne lato" wywarła na mnie ogromne wrażenie (nie tylko dlatego, że pojawiły się polskie pierogi) i postawiła wysoko poprzeczkę. Sięgając po nowy tytuł miałam duże oczekiwania wobec niego. Czy historia Fern i Willego sprostała moim wymaganiom?

Powieść dzieli się na dwie linie czasowe. Nowa i pełna obaw teraźniejszość przeplata się z wydarzeniami sprzed 10 lat. Dokładnie z dniem, w którym Fern poznała Willego i jego artystyczną duszę. Towarzyszymy bohaterom podczas ich pierwszego spotkania, szalonego, pełnego pasji oraz powoli dowiadujemy się dlaczego w teraźniejszości Fern wraca do rodzinnego ośrodka sama. Z jednej strony bardzo zazdrościłam głównej bohaterce tego miejsca, przepełnionego spokojem, ciszą i szumem wodny znad jeziora. Oczami wyobraźni widziałam te malownicze małe domki, otulające je drzewa dające nie tylko schronienie przed słońcem, ale również wiele prywatności. Zapragnęłam być tam, w jej kurorcie.
Z drugiej strony rozumiałam jej obawy przed powrotem.

W historii Fern pojawiają się również dzienniki i wpisy jej mamy z młodzieńczych lat. Moment, w którym Maggie dowiaduje się o ciąży i postanawia sama wychować dziecko, jak i późniejsze, dające głównej bohaterce wiele do myślenia. W "Spotkasz mnie nad jeziorem" znajdziecie motyw drugiej szansy, ale również miłości z góry skazanej na niepowodzenie. W wielu kwestiach jesteśmy z Fern podobne, jednak obie mocno wierzymy, że w miłości trzeba walczyć do samego końca.

"Spotkasz mnie nad jeziorem" to przepiękna, chwilami bardzo melancholijna opowieść nie tylko o miłości dwojga młodych ludzi, którym nie sprzyjał czas i miejsce. To opowieść o rodzinnych problemach, lękach i walce o lepsze jutro. Historia przepełniona skrajnymi emocjami, w jednej chwili śmiałam się, by za chwilę ocierać łzę z policzka.
Autorka zostawiła dodatkową część w książce, poświęconą lękom związanych z narodzinami dziecka. Żałuję, że wcześniej nie mogłam tego przeczytać, na pewno wiele zrozumiałabym ja i moi najbliżsi- przez co aktualnie przechodziłam. Nikomu tego nie życzę, jednak warto głośno mówić o lękach czy depresji poporodowej.

Teraz już znacie moje zdanie, ten tytuł przebił debiut autorki stając się jedną z moich ulubionych powieści.
Szczerze polecam sięgnąć po tę historię.

"Spotkasz mnie nad jeziorem" to moje kolejne spotkanie z twórczością Carley Fortune. Poprzednia książka "Każde kolejne lato" wywarła na mnie ogromne wrażenie (nie tylko dlatego, że pojawiły się polskie pierogi) i postawiła wysoko poprzeczkę. Sięgając po nowy tytuł miałam duże oczekiwania w...

Rozwiń

Zwiń